Europees parlement verkiest vrijhandel boven mensenrechten
Op 11 december 2012 is het vrijhandelsakkoord tussen de EU, Colombia en Peru dan toch geratificeerd. Met een stemming van 486 stemmen voor, 147 tegen en 41 onthoudingen heeft het Europees Parlement aan de wereld een duidelijk signaal gegeven dat handelsbelangen de voorkeur krijgen boven mensenrechten en duurzame ontwikkeling. Stop the Killings ondersteunde vorig jaar nog actief de campagne tegen dit vrijhandelsakkoord.
Nochtans hebben Europese en Latijnsamerikaanse vakbonden en sociale bewegingen (NGO’s, milieu-, boeren-, inheemse, mensenrechtenorganisaties, enz.) gedurende de 4 jaar durende onderhandelingen de negatieve gevolgen aangetoond van dit asymmetrisch akkoord. Zo zal de liberalisering van de financiële markten het witwassen van drugsgeld in de hand werken en de liberalisering van agroproducten de Colombiaanse melkindustrie schaden. Ook is de deur opengetrokken voor grote investeringen door Europese bedrijven zonder een kader dat het milieu beschermt. Dit is immers een akkoord dat gebaseerd is op een model van ontginning van grondstoffen.
Daarnaast heb je de grote problematiek van schending van de mensenrechten. Dit akkoord is goedgekeurd ondanks de talrijke rapporten die bijvoorbeeld aantonen dat de mensenrechtensituatie in Colombia er niet op vooruitgegaan is ondanks het pro-mensenrechtendiscours van de huidige president Santos. Alleen al dit jaar (tot september) zijn er 235 gevallen van agressie tegen mensenrechtenactivisten opgetekend en wil de president een wet doorduwen om de militaire justitie uit te breiden. Dit zou de straffeloosheid in gevallen van misdaden begaan door de staat een enorme duw in de rug geven.
Een bijkomende bezorgdheid is dat biobrandstoffen (o.b.v. suikerriet en Afrikaanse palm) een van de belangrijkste exportproducten zullen worden naar de EU. Het gaat om extensieve monoculturen die veel grond vragen. Deze twee gewassen zijn daarom sterk gelinkt aan het gewapend conflict, de talrijke gewelddadige ontheemdingen en het gevaar voor de voedselzekerheid. Daarnaast zijn het sectoren waar de arbeidsrechten enorm te wensen over laten. Dit is duidelijk een akkoord dat multinationals bevoorrecht en niet de bevolking.
Toch gaan voorstaanders van dit akkoord er prat op dat dit akkoord de situatie zal behelpen want er staat een mensenrechtenclausule in. Dit wil zeggen dat als de mensenrechten worden geschonden, het akkoord kan verbroken worden. Als die nu al dagdagelijks worden geschonden, waarom dan een akkoord aangaan? Bovendien hebben beide overheden, op vraag van enkele parlementaire fracties, een roap map opgesteld hoe ze erop zullen toezien dat het milieu, de mensen- en arbeidsrechten gerespecteerd worden. Het gaat echter alleen om engagementen die niet bindend zijn en dus geen enkele sanctie met zich mee kunnen brengen.
Het doet enorme vragen rijzen hoe deze goedkeuring te rijmen valt met de mensenrechtenprincipes waar de EU zogezegd voor staat en hoort te promoten.
Maar de moed mag niet in de schoenen zakken. Dit ‘gemengd’ akkoord moet nu door alle lidstaten goedgekeurd worden alvorens definitief in voege te treden. De actie mag zich nu verplaatsen van het Europees naar het nationaal toneel. Het blijft echter afwachten wat de procedure zal zijn in België, maar we blijven gereed om de Belgische parlementariërs ervan te overtuigen dat als België de mensenrechten serieus neemt, er tegen moet gestemd worden.
Bron: FOS
